سحاب

"ای اهل عراق، شنیده ام که زنهای شما در راهها ، با مردها برخورد پیدا می کنند ، شرم و آزرم ندارید و خجالت نمی کشید؟ خدا لعنت کند بی غیرتها را"

(کافی ج 5 صفحه 174)

به گزارش موج ما، ورود کردن به هر مسئله و پرداختن به آسیب شناسی اجتماعی آن ، قبل از آنکه زیرساخت ها و منویّات و دغدغه های فرهنگی اجتماعی و همّت متولیان امر در این مورد خاص و برآورد عملکرد و تعیین صورت هزینه ها و صورت برداری از داشته ها و منابع و امکانات در اختیار و همچنین امکان سنجی آن بر اساس شرایط زمانی ، مکانی ، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و شخصی و شخصیتی و .... را بسنجیم ، نه تنها گره ای از مشکل و معضل موجود حل نمی نماید ، بلکه با ورود به هر کدامین از حیطه های مذکور ، هزاران گره و بن بست های ناپیدا را هویدا می سازد.

بنابراین سعی می گردد با نشان دادن منویّات دولتمردان و مسئولین فرهنگی و حدود دغدغه های فرهنگی ایشان و همچنین عکس العمل های اجتماعی و امکانی در برابر هر طرح و دستورالعمل های ارائه شده ، نتایجی را در اختیار خواننده گرامی قرار داد تا مخاطب نسبت به چالش ها و معضلات موجود بر سر راه این دغدغه عظیم فرهنگی به نتیجه مطلوب دست یابد . "نکته : هرچند معضل مطروحه تقریباً از دهه دوم انقلاب رو به تزاید و گسترش نهاده ، اما جهت جلوگیری از پراکندگی مطلب و تفصیل کلام ، در این مبحث ، کلیک بر روی سیاست گذاری ها و منویّات و راهکارها و اوضاع اجتماعی فرهنگی دولت یازدهم صورت می پذیرد "

مگر نه اینست که رفتار و خصلت مردمان به حاکمان و بزرگانشان بیش از شباهت به خصلت های پدرانشان می باشد . مگر نه اینست که رئیس مجلس تشخیص مصلت نظام ، مصلحت را در این می داند که با ارائه تفسیر به رأی خود ، منویّات امام خامنه ای در قبال سال فرهنگ را اینگونه به جاده خاکی و لبه پرتگاه ابتذال می کشاند که : (( من آرزو دارم که نجات بدهم پیشنهاد رهبری را از این تلقی که از فرهنگ در اجتماع هست .  رهبری راضی نیستند در سال فرهنگ ، عساکری پیدا شوند که کسانی را که خوب می خوانند از میدان بیرون کنند و خانمی را که قیافه زیبایی دارد را نگذارند پیدا بشود . این مناظر خوب را از دسترس مردم بیرون نکنید )).

مگر نه اینست که رئیس دولت یازدهم رفع هرگونه مسئولیت و انجام وظیفه در قبال مسئله هنر دارد و تمایزی میان هنرمند ارزشی و غیرارزشی قائل نیست، مگر نه اینست که دغدغه اصلی وزیر فرهنگ و ارشاد، لغو فیلترینگ از اینترنت و شبکه های اجتماعی است، مگر نه اینست که رئیس جمهور ماهواره را منشأ تخریب اذهان پاک و بی آلایش جوانان این دیار نمی داند و افاضاتشان مرحمی می شود بر زخم های دلهای دلواپسمان، آنجا که می گوید: ((ماهوراه آمد و مبارزه در پشت بام ها هم موثر نبود و نه ایمان مردم پَر زد و نه هویت مردم از دست رفت )) و خیالمان راحت و آسوده سر بر بالین می نهیم که دیگر ماهواره گنداب فساد نیست.

خیالمان راحت می شود بعد از آنکه شور می زدیم و نمی فهمیدیم، تا آنکه هاشمی رفسنجانی به ما فهماند که : ((فیس بوک پدیده مبارکی است)) . خیالمان راحت می شود وقتی که می بینیم ، دانشگاه آزاد !!! اسلامی!!! که در مقوله ناهنجاری های شرعی و عرفی و بدحجابی از هفت دریا آزاد بود و کلمه "اسلامی" را بی مسمی به دنبال خود می کشید، در فتح الفتوحی دیگر اعلام برائت و انزجار می کند، از هرآنکس که در راستای مزاحمت برای خانم ها و آقایان خوش منظره ( به تعبیر هاشمی رفسنجانی) موجبات رنجش خاطر ایشان را فراهم آورد، به استناد این آیه از صحف دانشگاه آزاد که : (( زین پس مالک ( هاشمی ) و مالک زاده اش (میرزاده) بیزاری و تبری می جویند از مجموعه حراست دانشگاه، آنگاه که در باب تذکر و نهی از منکر و ستاره دار نمودن دانشجوی خوش منظره اقدام نمایند.))

خیالمان راحت می شود آنگاه که جناب صریح القلم، تئوریسین و مشکل گشای دولت ، عامل اصلی بدبختی و فلاکت عدم توسعه یافتگی ایران را ، هویت فرهنگی غنی و مقوّی ایران می داند و راه برون رفت از توسعه نیافتگی را ، عدول از هویت فرهنگ ملی می داند . آسوده می خوابیم وقتی که می بینیم روحانی نمی خواهد و نمی گذارد که مردم را با شلاق به بهشت ببرند . آرام می گیریم آنگاه که می بینیم - وزارت فرهنگ و ارشاد و بنیاد ملی مُد و لباس - دغدغه حجاب و پوشش اسلامی ایرانی را با تمام وجود درک کرده و آخرین مدل های روز دنیا (2014) و طرح های ورزشگاهی خود را با ساختار پرچم سه رنگ و یوزپلنگ ایرانی و جام جهانی و ... در قالب « مُد ایرانی اسلامی در چارچوب جمهوری اسلامی ایران » از طریق اجرای شُو خانه مُد به نمایش می گذارد.

خیالمان راحت می شود آنگاه که در مجلس ، دغدغه مندی چون علی مطهری داریم که وزیر کشور را برای تذکر در باب مسئله حجاب و عفاف به صحن علنی می کشاند و لحظاتی مجلسیان را با عکس های "دختران ساپورت پوش تهرانی" سرگرم می کند و در آخر اعلام می نماید :که من شخصاً با مسئله ساپورت پوشی مشکلی ندارم .

آسوده خطر می شویم وقتی که می بینیم رئیس جمهور روحانی در توئیتری که برای آحاد ملت فیلتر می باشد ، کامنت می گذارد و در دفاع از گروهی هیپی که بطور زیرزمینی اقدام به ساخت کلیپ مبتذل و نامتعارف " شادی در خیابانهای تهرون" نموده و توسط نیروی انتظامی بازداشت شدند ، اظهار می دارد که : (( شادی حق مردم است . ما نباید در مورد رفتارهای ناشی از شادی سختگیر باشیم )) و خانم رئیس جمهور هم در راستای شادی آفرینی جشن سعدآباد و رقص لِزگی و شُو فشن و ... برپا می کند.

و دیگر خیلی خیلی خیالمان راحت راحت می شود وقتی رئیس جمهور ، همه غصه داران دین و آخرت مردم و دلواپسان را بیکار و متوهم و بی اطلاع از دین و آخرت معرفی می کند و ما نیز شاکریم که خدا رئیس جمهور و دولتی را با اختلاف (7/0 درصد) آراء بر ما روا داشت که ما را از کلیه بلایای دنیا و آخرت و مُشتی بیکار و متوهم مصون و محفوظ می دارد .

مگر می شود هم خدا را خواست هم خرما را

تا اینجای کار، با شوخ طبعی دولتمردان کشور روزگار می گذراندیم و خیالمان راحت که: آسوده بخوابیم ، همه جا امن و امان است ، دغدغه مندهایمان بیدارند . تا اینکه پیر مراد و فرزانه شهرمان ، از خواب خرگوشی بدخوابمان کرد که چه نشسته اید که : (( با مسائل فرهنگی شوخی نمی شود کرد ، بی‌ملاحظگی نمی شود کرد ؛ اگر چنانچه یک رخنه فرهنگی به‌وجود آمد ، مثل رخنه‌ اقتصادی نیست که بشود سبد کالا داد یا یارانه نقدی داد ؛ به این آسانی دیگر قابل ترمیم نخواهد بود ، مشکلات زیادی دارد . امام خامنه ای در دیدار اعضای مجلس خبرگان ، ۹۲/۱۲/۱۵ ))

با خود گفتیم : چه خوش خیالند و پریشان روان ، مگر می شود هم خدا را خواست و هم خرما را .

مگر می شود آلات و اسباب فسق و فجور را در جامعه مهیا دید و منع نکرد و انتظار داشت آحاد مردم معصوم و معصوم زاده باشند . مگر می شود به بهانه اجباری نبودن بهشت ، درهای جهنم را به دست خود بر مردم بگشائیم . مگر می شود مادام دم از قانون زد و خود در دور زدن قانون بطور علنی ظاهر شد . مگر می شود بی غیرتی، خیانت، روابط نامشروع، همجنس گرایی و فحشاء و .... را در ماهواره ها، این گندابهای فساد دید و انتظار تغییر ذائقه و سبک زندگی مخاطب و ترویج خیانت و طلاق و بی بند و باری و فساد و فحشاء و بدحجابی و روابط غیرشرعی را بطور علنی در سطح کوچه و بازار را نداشت .

مگر می شود به بهانه کار فرهنگی ، مانع هرگونه نهی از منکر و تذکر و برخورد با برهم زنندگان آرامش روانی جامعه را داشت . مگر می شود دانشجوی این مملکت را غرق در لهو و لعب و آزاد و مطمئن از هرگونه نهی به خود واگذاشت و انتظاری فراباور از پاکی و حفظ حیا و عفت از آنان را داشت . مگر نشنیده اید که رسول خدا (ص) فرمودند : بین مردان و زنان نامحرم جدایی ایجاد کنید ، زیرا هنگامی که آنان رو در روی یکدیگر قرار گرفتند و با هم رفت و آمد داشتند ، جامعه به دردی مبتلا خواهد شد که درمان نخواهد داشت .

 مگر می شود شبکه های اجتماعی را که از پایه های اصلی انحراف و فتنه 88 بوده را پدیده مبارک دانست ، البته شاید برای بسیج کردن سیاه لشکر و به آشوب کشاندن و تجمیع اراذل و اوباش برای برخی پدیده مبارکی باشد.

مگر می شود آستانه حیا را در دل پاک دختران و پسران پاک و لطیف به شدت افزایش داد و با انتظاری فراباور توقع حفظ عفت و پاکی داشت .

آنکه می گوید می شود ، پس خوب دقت نماید :

نوجوان ماهواره نشین زود به میل جنسی می رسد

به طور معمول غدد جنسی در سنین خاص در پسران و دختران شروع به فعالیت می نماید . این سن در پسران تقریباً همپایه سن بلوغ شرعی می باشد ، بدین معنا که پسران همزمان با بلوغ شرعی (15سالگی) احساس ارضاء نیاز جنسی و کشش به سمت جنس مخالف را در خود می بینند . از طرف دیگر تا یکی دو دهه گذشته میانگین سن ازدواج برای پسران 22سال محسوب می گردید ، یعنی از زمانی که پسران احساس ارضاء جنسی دارند(15سالگی) تا سن ازدواج ، بایستی یک دوره 7 ساله را عفت و حیا پیشه می نمودند .

در دختران بلوغ جنسی همزمانی با بلوغ شرعی(9 سالگی) ندارد ، بنابراین دختران تا سنین(14سالگی) احساس به ارضاء نیاز جنسی و کشش به سمت جنس مخالف را در خود ندیده و از آن طرف هم ، سن ازدواج دختران بطور میانگین 20سال محسوب می گردید ، بدین معنی که یک دختر تا رسیدن به سن ازدواج یک دوره عفاف(6سال) را می گذراند .

جامعه ایده آل جامعه ای است که آستانه حیا در آن از حد مطلوب فوق بالاتر نرفته ، بدین معنی که نوجوانان در سنینی بایستی با مسئله جنسی آشنا گردند که فاصله زمانی زیادی تا سن ازدواج عرفی آن اجتماع نداشته باشد . اما متأسفانه بر اثر غلط کاری ها ، سوءمدیریت ها و سهل انگاری و خوش خیالی های داخلی و همچنین هجوم بی امان و یکپارچه هجمه های فرهنگی اجتماعی به انحاء مختلف ( اینترنت ، شبکه اجتماعی ، وی چت و علی الخصوص ماهواره ) از طرفی سن بلوغ جنسی به شدت کاهش پیدا کرده بطوری که این سن در پسران از 15سال به 11سالگی و در دختران از 14سالگی به 8سالگی رسیده و از طرف دیگر بر اثر جو ناهنجار کنونی و شرایط غالب زمانی و مشکلات عدیده اقتصادی و اشتغال و مسکن و ... ، سن ازدواج در پسران از 22 سالگی به 30 سال و در دختران از 20 سالگی به 29 سالگی افزایش پیدا کرده و ازدواج در سنین پایین هم اکنون در جامعه ما به عنوان یک عمل غیرمتعارف و مظهری از بی فرهنگی و عدم مدنیّت قلمداد می گردد . ماحصل مطلب فوق ما را به این نتیجه می رساند که :

متأسفانه با تغییر سن بلوغ جنسی در پسران از 15 سال به 11سال و سن ازدواج از 22سال به 30 سال ، آستانه حیا در پسران از 7سال به 19 سال و با تغییر سن بلوغ جنسی در دختران از 14 سال به 8سال و سن ازدواج از 20سال به 29 سال ، آستانه حیا در دختران از 6سال به 21 سال رسیده است.

این بدان معناست که نوجوان ماهواره نشین ما که خیلی زود به سن بلوغ جنسی می رسد اگر که می خواهد عفیف و پاک بماند و خلاف دین و شرع به روابط نامشروع آلوده نگردد ، بایستی قریب 20 سال در جامعه کنونی با تمامی ظواهر دلفریب و شهوانی آن جان سالم به در ببرد که البته این امر برای همه میسر نیست .

اکنون بی توجه به این تغییر فاحش در آستانه حیا ، به دنبال چرایی و علل شهوانی شدن اجتماع ، افزایش روابط نامشروع ، پدیده فرار دختران، معضل زنان خیابانی ، افزایش خانه های فساد و ترویج بی بند و باری و بد حجابی و بی حجابی در جامعه هستیم .

آیا به واقع می توان با انگیزه های سیاسی  و فتنه گون و ارائه ژست آزادی و مدنیّت به جهان بی بند و بار کنونی ، خواستار آزادی های بی حد و حصر و تیشه زدن به بنیان های اصولی این جامعه بود و در آن سو نیز انتظار عفیف بودن را داشت ، خدا را می خواهیم یا خرما را !!!!